Betreft mijn leven en mijn situatie en mijn gedachten… Ik heb veel vrije tijd. Ik heb veel vrijheid. Ik zit op een eiland. Ik ben gezond. Ik heb thuis een lieve vriend. Kortom, alles heb ik om 100% gelukkig te zijn. Toch ben ik steeds aan het mijmeren. Of ik wel voldoende geniet van mijn geluk.
Ik ben net de hond gaan uitlaten. Een prachtige wandeling langs de uiteinden van mijn bergdorpje. Met mooie vergezichten, volop natuur en geen andere mensen op mijn pad. Opeens stond er een bankje, waarop ik ben gaan zitten. Mijn lieve hond kwam erbij op schoot. Ik keek rond. Zag je schoonheid van de boom voor mij, voelde de liefde van mijn hond en besefte mij wederom ‘hoe goed ik het heb’. Maar dan voel ik meteen weer die intrinsieke druk om dit nog bewuster dan bewust in me op te nemen en ervan te genieten. Toen ik weer verder liep schoten er twee woorden door mij heen: Mijmeren. Dit is iets wat ik heel vaak doe en dus plezier van ervaar. Creëren. Niet hetzelfde als creatief zijn. Ik voel een onrust of druk of ambitie om steeds iets te willen creëeren. Ik denk daar veel over na, krijg ook veel ideeën, ook al zijn ze vaak niet haalbaar of realistisch. Hoe kan ik hiermee omgaan, een plaats geven in mijn dagelijkse leven?